maandag 25 april 2011

De 60 van Texel

Maandagochtend 25 april 2011, stond mijn eerste Ultra op het programma, de 60 van Texel. Om 05.30 uur ging de wekker. Ik had er bewust voor gekozen om thuis te slapen en op de dag zelf heen en weer te reizen. Echter van slapen kwam door de warmte en de stress niet veel van. Dus na de koffie en onbijt werd er rond 6.40 uur vetrokken richting Den Helder.


De reis liep voorspoedig en ik arriveerde dan ook ruim op tijd voor de boot van 08.30. Niet veel later kwam Rinus aanlopen. Met hem nog gezellig even een bakkie wezen drinken. Voor we het wisten waren we aan de overkant. Voor het eerst bezocht ik Texel. Wat zou deze dag mijn brengen. Ik wist het echt niet. Het beloofde in ieder geval een loodzware dag te worden. Snel mijn startnummer opgehaald en mijn drankjes ingeleverd voor de 30 en 45 km. Hierna rustig de tijd genomen om mij om te kleden en de laatste voorbereidingen te treffen voor de start. De tas werd buiten afgegeven. Deze zou door de organisatie worden overgebracht naar de sporthal bij de finish. Dus daar had ik geen omkijken meer naar.

Na ongeveer 5km

Op het pleintje voor het NIOZ gebouw was het inmiddels al gauw volgestroomd met hardlopers. Niet veel later kwam ik de eerste bekende al tegen, Esther, deze zat lekker in de shaduw te wachten op de start. Niet veel later kwam ik John, Jeffrey en Ans tegen.  Even later gevolgt door Hans. Samen met Hans nog even gekeken naar de doorkomst van de kanjers van de 120 kilometer Leonie en Richard. Deze passeerde ongeveer 10 minuten voor onze start hun doorkomst op de 60 kilometer. Het werd nu de hoogste tijd voor mij om naar het startvak te gaan en John en Jeffrey op te zoeken. In het startvak nog even de handen van Ingrid, Martine, Ritchie en Robert geschud.

laatste stukje strand

10.35 klok het startsein van de brugemeester van Texel. Het duurde een aantal seconde voordat we de startlijn passeerde om op pad te gaan voor 60 kilometer. De eerste kilometers gingen lekker. Het voelde echter al gelijk warm aan. Dat beloofde nog wat voor vandaag. Ja, en toen kwam het strand. Mul zand en nog eens mul zand. Wat was dat zwaar lopen zeg. Het duurde even voor we eindelijk langs de vloedlijn konden lopen. Het was een smal stukje strand wat nog enigzins beloopbaar was. Alleen hielden de voeten het niet droog. Het maakte me echter niets uit. Het was in ieder geval beter begaanbaar. Ik was blij dat we het eerste stuk hadden gehad. Hierna volgende een paar relatief makkelijke kilometers door de duinen voordat we na ongeveer 16,5 kilometer weer het strand op mochten. Het was een zwaar stuk. Al snel kwam John mij voorbij in een tempo dat gewoon niet te volgen was. Wat ging hij snel over dat strand. Bij de drankpost boven aan de duin stond John de overtollige balast uit zijn schoenen te halen. Ik besloot om na het nodige vocht te hebben genomen even door te lopen en een sanitaire stop te houden. Daarna liep ik rustig verder met de gedachte dan John en Jeffrey wel weer zouden aanhaken.


Bij de drinkpost rond de 30 kilometer was er even paniek. Kon mijn afgegeven drinken niet vinden. Na wat zoekwerk werd deze eindelijk gevonden. De bidon werd gewisseld en de waterzak werd bijgevuld met sprotdrank. Na wat water en het koelen werd er verder gelopen. Hoeveel tijd mij dat kostte weet ik niet. Had ook geen idee of John en Jeffrey mij gepasseerd waren. Ik vervolgde mij weg en had het op dit lange stuk best moeilijk. Gelukkig kon ik aansluiten bij het koppel Ton en Jacqueline. De kilometers gingen voorbij. Bij de verzorgingpost rond de 35 kilometer kwam ik Leonie tegen. Richard had even een moeilijk moment en Leonie was doorgegaan. Samen met Leonie vervolgens verder gelopen. Nog 25 kilometer in 3 uur. Het moest haalbaar zijn. Het duurde niet lang of ik moets haar laten gaan. Ze had haar tempo weer gevonden. Langzaam verdween ze uit het zicht.

Samen met Leonie
Bij de drankpost rond de 40 kilometer eerst maar even mijn linkerschoen geleegd. Begon een beetje last te krijgen van het overtollige zand. Ook bij deze drankpost ruim de tijd genomen om te drinken en te koelen. Ik denk dat ik rond dit punt Richard zag. Deze bikkel had het even moeilijk. Hij was kompleet leeg zoals hij dat noemde. Hem een gelletje van zijn eigen merk toegestopt waarna hij weer rustig verder ging. De kilometers gingen voorbij. Mij een beetje te traag. Bij iedere drankpost werd er ruim de tijd genomen om even wat te drinken en te koelen. ook onderweg werd er nog wat aangepakt. De warmte begon zijn tol te eisen. Af en toe een stukje gewandelt om de hartslag te laten zakken, om vervolgens weer rustig verder te gaan. Even een flinke dip toen de laatste 10 kilometer werden aangegeven. Volgens mijn Gramin moest dat namelijk al het 9 kilometerpunt zijn.

Daar was de laatste drankpost al. Aangemoedigd door Hans ging ik de laatse 5 kilometer in. Het werden hele lange kilometers. Ik begon al af te tellen en het bezef was daar. Ik zou hem uit gaan lopen. Nog 4, 3, 2, 1 de laatste kilometer ging in. Wat was deze lang. De speaker was al hoorbaar. Door een mensen massa liep ik de laatse meters. Wat was het een genot die laatste meters. Het applaus in de laatsten meters. Ik had het toch maar even geflikt. Mijn eerste ultra was een feit.

Kapot na 61,25 km in 6.43.35 (Garmin)


38 Gerard Bartelsman Purmerend 64 6:44:01 Brutotijd




Na het nutigen van wat water en een bakkie soep werd het tijd om naar de sporthal te lopen om mijn tas op te halen en even te douchen. Bij het verlaten van de sporthal kwam ik John tegen. Deze had het heel zwaar gehad. Toch had deze topper karakter getoond en hem uitgelopen. Helaas geen borrel meer naar afloop maar direct naar de bus. Er moest nog een boot gehaald worden. Even over half negen was ik moe maar voldaan thuis. Er kon eindelijk wat gegeten worden.

Hierbij wil ik de fam Schoon, Pieter, Ans, Jolande, Annemarie, Bjorn,  Koen en Hans bedanken voor de steun onderweg. Ik hoop dat ik niemand vergeet. Maar anders bij deze bedankt. Maar ook de vele vrijwillgers, toeschouwers en organisatie die er mede voor gezorgd hebben dat ik deze loodzware Ultra heb kunnen uitlopen.

Verder wil ik Jeffrey, Ingrid, Martine, Ritchie, Leonie, Rinus, Richard feliciteren met het behaalde resultaat. Maar natuurlijk ook alle andere lopers gefeliciteerd. Het was een slijtageslag met bijna 35% aan uitvallers. Ingrid nog bedankt voor de tip op het eerste stuk strand. Ga niet te hard, je moet het anders bekopen op het laatste stuk.

De foto's zijn afkomstig van Erik Schoon, Ans en Bjorn. Allen bedankt

dinsdag 12 april 2011

Rotterdam Marathon 2011

Zondag 10 april 2011 gaat de boeken in als een warme maar geslaagde Marathon. Na de Midwinter Marathon, was dit mijn 2e Marathon dit jaar. Deze Marathon stond echter in teken van de 60 van Texel.

Webloggers (foto Bjorn)


Tijdens het omkleden kwam ik er achter dat ik wel mijn waterzak, maar niet mijn rugzak bij me had. Een flinke tegenslag. Ik was dus volledig afhankelijk van de verzorgingsposten van de organisatie. Dit had ik juist zoveel mogelijk willen voorkomen. Mijn gelletjes voor onderweg moest ik dus in mijn hand meenemen.  Gelukkig kon ik een gelletje  meegeven aan Frank, welke op het webloggers steunpunt zou staan. Na het omkleden en het achterlaten van mijn tas in het Albeda college, was het tijd om naar het verzamelenpunt van de webloggers te gaan voor het Politiebureau. Daar werd het een weerzien van vele bloggers.



Foto Ans

Even na half elf stonden we dan in het startvak, Petra, Leo, Marco, Jacqueline, Pim, John en ik zelf. Jan (johannesdeloper) waren we in het startvak kwijtgeraakt. Even voor elfen begon het aftellen. Na het "You never walk Alone" van Lee Towers en het kanonschot kwam er beweging in de groep marathon lopers. Op de Erasmusbrug ging Petra met haar superhaas Leo er vandoor. Ik besloot om mij rustig te houden en volgens het schema van John te lopen. Dit hield in de halve marathon net binnen de 2 uur en daarna iets te versnellen om binnen de 4 uur te finishen.

Foto Bjorn, op ongeveer 41km

 De kilometer vlogen voorbij in het gewenste tempo. Het ging me goed af. Ik denk dat het na een kilometer of 16 was dat Hans aangaf dat Jan ongeveer 40 seconde voor ons zou lopen. Petra en Leo zou ongeveer 2 minuten voorsprong hebben. Na een kilometer of 17 gaf John aan dat ik maar "even" bij Jan moest gaan kijken. Ik versnelde iets om de komende kilometers te proberen Jan bij te halen. Het 21.1 kilometerpunt werd gepasseerd in 1.59.38. De kilometers vlogen voorbij. Het was echt genieten van de sfeer onderweg. Alleen Jan kreeg ik niet te zien. Op sommige stukken van het parcours was het best druk dus concentratie was gewenst. Rond de 32 kilometer merkte ik dat het steeds warmer werd. Er werd dus goed gebruik gemaakt van de drankposten en rustig de tijd genomen om wat te drinken.








De laatste kilometers verliepen in trans. Een tijd onder de 4 uur zat erin zonder dat ik al te diep hoefde te gaan. Geloof dan ik tussen de 40-41 kilometer Ingrid inhaalde en pas later besefte dat het Ingrid was. Sorry Ingrid. Ik had nog wel op tijd Bjorn in de gaten.  Na een schreeuw van mij, had hij nog genoeg tijd om de camera in juiste positie te brengen om twee mooie actie foto's te maken. Even daarna was het rechtsaf de Coolsingel op. Lekker genieten van het laatste stuk. Ik wilde niet eens meer sprinten, maar genieten van de mooie laatste meters op de Coolsingel.  Ik was dik tevreden en een paar seconde meer of minder maakte me niet uit. Onder best warme omstandigheden werd er toch even 3.56.47 gelopen. Een dikke verbetering van mijn PR welke ik liep in Apeldoorn.
 

Hierbij wil ik iedereen bedanken die mijn 2e Rotterdam Marathon tot een feest hebben gemaakt. Ans en Bjorn bedankt voor de foto's. Petra van harte gefeliciteerd met de super PR. Ook andere gefeliciteerd met de mooie eindtijden.


Maandagmiddag voelde de beentjes redelijk en heb ik nog 6 kilometer uitgelopen in de bossen van Ermelo. Het is nu aftellen geblazen voor de 60 van Texel. Ik ben benieuwd.